13 لحظه ماندگار وودی در داستان اسباب بازی - چای قند پهلو

پیکسار بالاخره به این سؤال پاسخ داد و مخاطبان را به جهانی عجیب و غریب اسباب بازی ها دعوت کرد. اولین قسمت داستان اسباب بازی سال 1995 به کارگردانی جان لستر راهی سینماها شد و علاوه بر استقبال فوق العاده بچه ها و والدینشان، واکنش های انتقادی مثبتی را هم به همراه داشت.

این تازه شروع ماجرا بود؛ با گذشت بیش از دو دهه از انتشار اولین قسمت در حال حاضر داستان اسباب بازی یکی از محبوب ترین فرنچایزهای جهان است که با چهار فیلم سینمایی و چندین فیلم کوتاه، به مقدار روز اول پرطرفدار است. محبوبیت این مجموعه در سراسر جهان به مقدار ای است که فقط قسمت های سوم و چهارم بیش از یک میلیارد دلار فروش داشتند.

درست مثل سرنوشت اسباب بازی ها در زندگی واقعی، بسیاری از اسباب بازی های این فرنچایز هم بدون هیچ علت معینی ناپدید شدند و هیچ ردی از آن ها در قسمت های بعد به جا نماند اما در عوض نقش برخی از اسباب بازی ها بیشتر شد و در همه دوران ستاره بی چون و چرای این داستان هیجان انگیز باقی ماندند؛ بدون شک وودی یکی از آن ها است. کلانتر دوست داشتنی و خوش لباسی که نه تنها عروسک محبوب اندی بود بلکه بسیاری از ما هم آرزو می کردیم رهبری اسباب بازی هایمان را عروسک باکفایتی مثل او قبول می کرد!

در همه این سال ها اسباب بازی های زیادی به اتاق اندی اضافه شدند و حتی برخی مثل باز لایت یر پیروز شدند خودشان را حسابی در دلمان جا نمایند اما بدون شک هنوز هم وودی محبوب ترین شخصیت است که حذفش از این فرنچایز مساوی است با مرگِ داستان اسباب بازی. در ادامه لحظات نمادین و ماندگار حضور وودی در داستان اسباب بازی را با هم آنالیز می کنیم؛ لحظاتی که با گذشت سال ها در فکرمان کم رنگ نشدند و هنوز هم می گردد از تماشای آن ها به مقدار روز اول لذت برد.

هشدار: در ادامه این مطلب بخش هایی از سری فیلم های داستان اسباب بازی لو خواهد رفت.

1- تو یک اسباب بازی هستی!

اولین دیدار ما با وودی در داستان اسباب بازی 1 اتفاق می افتد. او یک گاوچران خوش لباس و محبوب است که رهبری دار و دسته اسباب بازی ها را بر عهده دارد. وودی به عنوان عروسک محبوب اندی پادشاه بلامنازع قصه است و امپراتوری اش را هم در اتاق اندی بنا کره؛ تمام بخش های اتاق خواب از روتختی گرفته تا پوسترهای دیوار با تم گاوچرانی اش بالاخره یک ربط اساسی به شخصیت وودی دارد اما دوران یکه تازی او خیلی هم طول نمی کشد و با ورود اسباب بازی نو همه چیز در یک لحظه نابود می گردد.

باز لایت یر یک فضانورد عروسکی از بازیگر تلویزیون، خلبان سابق جنگنده و فضانورد آپولو اد کمر الهام گرفته شده است و از قضا در دوره ای که به مایملک اندی اضافه می گردد در جهان حسابی پرطرفدار است و آگهی هایش هر روز از کانال های تلویزیونی مختلف پخش می گردد.

باز از همان بدو ورودش زندگی اندی را کاملا تحت شعاع قرار می دهد و پسربچه داستان را مبهوت تکنولوژی های نو و پر زرق و برقش می نماید. خیلی زود تم اتاق خواب از گاوچران به فضانورد تغییر پیدا می نماید و وودی دقیقا در همین دوره با بزرگ ترین ترس زندگی اش روبه رو می گردد؛ او دیگر محبوب نیست!

وودی به شدت احساس ناامیدی و سرخوردگی می نماید چون نه تنها باز لایت یر از او محبوب تر است بلکه به طرز مضحکی اصرار دارد که اسباب بازی نیست و یک تکاور فضایی واقعی است که باید جهان را نجات دهد. سکانس جا ماندن وودی و باز در پارکینگ سیاره پیتزا و اصرار باز برای نجات کهکشان، فوران خشم و عصبانیتی است که گاوچران قصه در تمام مدت فیلم احساس می نماید.

وودی یکی از نمادین ترین دیالوگ های داستان اسباب بازی را در صورت باز فریاد می زند: تو یک اسباب بازی هستی؟ باز بر خلاف تصور واکنش خاصی نشان نمی دهد و در عوض می گوید: تو هم یک مرد کوچولوی غمگین و عجیب و غریب هستی، دلم برات می سوزه! و طبیعتا تعجبی ندارد که وودی با شنیدن این جمله دیوانه تر می گردد و کنترلش را کاملا از دست می دهد.

2- پیدا کردن اسباب بازی های سید

وودی و باز بالاخره با توهمات و کله شقی های فضانورد کوچولوی قصه، گرفتار دستگاه چنگک سیاره پیتزا می شوند و گیر همسایه دیوانه و شرور اندی، سید می افتند. از اینجا به بعد است که یکی از نمادین ترین و البته ترسناک ترین لحظات داستان اسباب بازی 1 به وقوع می پیوندد؛ باز و وودی محبوس در کوله پشتی سید وارد خانه و اتاق وحشتناک او می شوند. جالب است بدانید فضای کلی خانه سید و حتی موکت های راهرو شباهت زیادی به هتلِ فیلم درخشش (The Shining) استنلی کوبریک دارد و همین مورد هم این سکانس را در حد و مقدار شاهکار کوبریک ترسناک و تعلیق آمیز نموده است.

وودی و باز در بدو ورودشان و در حالی که در کوله پشتی جا خوش کردند شاهد حمله وحشیانه سید به عروسک خواهرش، جدا کردن سر و پیوند زدن آن به بدن یک دایناسور هستند. در حالی که گاوچران شجاع قصه از ترس می لرزد و صورتش را پشت دستانش پنهان نموده باز با دیالوگ بانمک باور نمی کنم این مرد حتی به دانشکده پزشکی رفته باشد علاوه بر تعدیل فضای وهم آلود قصه نشان می دهد تا چه مقدار از اتفاقات اطرافش پرت است.

بعد از انجام این عمل جراحی ناپیروز، دوربین چند سر عروسک پخش شده کف زمین و اسباب بازی های ذوب شده در دستگاه وافل را نشان می دهد تا کاملا متوجه شویم گاوچران و فضانورد داستان در چه مهلکه ای گرفتار شدند اما تیر خلاص بعد از خارج شدن وودی از کوله پشتی و جست وجو در اتاق خواب، به مخاطبان کم سن و سال شلیک می گردد؛ یک اسباب بازی عجیب و غریب که شامل سر یک عروسک نوزاد و بدن خرچنگی فلزی است با سر و صدا از تاریکی بیرون می آید و تازه در این سکانس متوجه می شویم زندگی وودی و باز به فرار بستگی دارد و هیچ معجزه دیگری در انتظارمان نیست.

3- وودی بالاخره آسیب پذیر بودنش را آشکار می نماید

انسان ها در لحظات سخت ابعاد شخصیتی واقعی شان را نشان می دهند، پیکسار با داستان اسباب بازی 1 نشان داد اسباب بازی ها هم از این قاعده مستثنا نیستند. وودی در اتاق سید زیر یک جعبه حبس و باز هم به یک موشک بسته شده تا صبح روز بعد به فضا شلیک گردد. به نظر می رسد تمام امیدها رنگ باخته و آن ها به خاطر خودخواهی های وودی در چنگال مرگ گیر افتادند.

اوضاع وقتی بدتر می گردد که باز که پیش تر بسیار خوش بین بود و فکر می کرد می تواند کهکشان را نجات دهد، به وسیله یک آگهی تلویزیونی متوجه شده اسباب بازی است و اصلا در حد و مقدار یک تکاور فضایی واقعی نیست. حالا او هم درست به مقدار وودی ناامید است و فکر می نماید مرگ انتها خوبی برای زندگی بی هدفش است.

در این شرایط تنها گزینه ای که برای وودی باقی می ماند این است که خودش را جمع و جور کند و از یک گاوچران وحشت زده به همان رهبر بلامنازعی تبدیل می گردد که همواره آرزویش را داشته. او یک سخنرانی انگیزشی و پرحرارت برای باز ترتیب می دهد و می گوید اصلا خجالت آور نیست که یک تکاور فضایی واقعی نیست و اتفاقا یک اسباب بازی باحال است!. سخنانی که با حرف های چند ساعت قبلش در سیاره پیتزا تضاد کاملی دارد. وودی به همه چیزهایی که باز را تأثیر گذار می نماید، اشاره و در یک لحظه احساسی بُعد آسیب پذیر وجودش را نمایان می نماید و برای باز از ناامنی ها و ترس هایش می گوید. این دقیقا همان چیزی است که این گاوچران عروسکی را تا این مقدار خاص و دوست داشتنی نموده است.

وودی یک رهبر ذاتی است و برای نجات اطرافیانش هر کاری از دستش برآید، انجام می دهد. البته تمام تصمیمات او هم قابل دفاع نیست و گاهی دردسرهای بزرگی ایجاد می نماید اما وودی از این جنبه های تاریک وجودش فرار نمی نماید، نقص هایش را می پذیرد و همواره سعی می نماید اوضاع را از قبل درست تر کند.

4- انتقام گرفتن از سید

صحنه انتقام اسباب بازی ها از سید به رهبری وودی انتها بخش لحظات ماندگار داستان اسباب بازی 1 است. وودی و باز بالاخره خودشان را جمع و جور می نمایند و تصمیم می گیرند هر طور شده از خانه وحشتناک سید فرار نمایند و به اندی بازگردند اما قبل از رفتنشان باید اسباب بازی های نگون بخت سید را هم نجات دهند؛ پس وودی دوباره در جایگاه یک رهبر تمام عیار وارد می گردد و با طراحی یکی نقشه بی نقص و نسبتا شوم، نقشه های پسربچه را نقش بر آب می نماید.

در حالی که سید برای پرتاب باز به فضا آماده می گردد، وودی خودش را به او می رساند و با فعال کردن جعبه صدا و آوردن نام سید، توجه او را به خودش جلب می نماید. در همین حین اسباب بازی های ناقص الخلقه سید نزدیک می شوند و وودی با یک چرخش سر 360 درجه که مخاطب را به یاد فیلم جن گیر (The Exorcist) می اندازد می گوید:

از این به بعد باید به خوبی از اسباب بازی ها مراقبت کنی، چون اگه این کار و نکنی ما متوجه میشیم. ما اسباب بازی ها می تونیم همه چیز رو ببینیم، پس خوب بازی کن!

سید وحشت زده به اتاقش پناه می برد و بالاخره ما هم به همراه اسباب بازی ها یک نفس راحت می کشیم. البته این اتفاق فراطبیعی در روحیه سید تأثیری نمی گذارد و در سکانس کوتاهی از داستان اسباب بازی 3 می بینیم که در بزرگ سالی زندگی نرمالی را پشت سر می گذارد.

5- برنامه تلویزیونی وودی

وودی در داستان اسباب بازی 2 با نوعی بحران شخصی روبرو می گردد؛ او می خواهد با اندی به کمپ کابوی ها برود اما درست در لحظه آخر دستش پاره می گردد در نتیجه برخلاف میل باطنی اندی به همراه پنگوئن عروسکی کهنه ای به نام ویزی در قفسه قرار می گیرد تا مادر بعدا فکری به حالش بکند.

وودی که حالا خودش را یک اسباب بازی از کار افتاده تصور می نماید، برای نجات ویزی خودش را به دردسر می اندازد و از حراجی خانه سر درمی آورد و درست در همین جا است که به وسیله یک کلکسیونر بدجنس به نام ال دزدیده می گردد. باز و بقیه اسباب بازی ها که شاهد این صحنه هستند باید برای نجات دوستشان ماجراجویی های تازه ای را شروع نمایند.

وودی در آپارتمان ال با دو کابوی عروسکی دیگر به نام های جسی و استینکی پیت و البته یک اسب بازیگوش به نام بولسای آشنا می گردد اما در کمال تعجب اسباب بازی های تازه نه تنها او را می شناسند بلکه از دیدنش حسابی هیجان زده هستند. وودی در اتاق پوسترها و اسباب بازی های دیگری با عکس خودش را می بیند و می فهمد در حقیقت او شخصیت اصلی یک نمایش تلویزیونی معروف درباره کلانتری جسور است.

سکانسی که وودی برای اولین بار تصویرش را در تلویزیون می بیند یکی از نمادین ترین سکانس های داستان اسباب بازی 2 است. او بالاخره متوجه می گردد نه تنها یک عروسک از کار افتاده نیست بلکه در حد مقدار یک ستاره است و می تواند کاره ای محیرالعقولی انجام دهد. این سکانس بخش مهمی از تحولات شخصیت او را شکل می دهد؛ به طوری که افزایش اعتماد به نفسش در قسمت های بعد کاملا مشهود است.

6- تعمیر وودی

از آن جایی که ال میخواهد و وودی و رفقای گاوچرانش را به موزه ای در توکیو بفروشد به آقای کلانتر در ایدئال ترین حالت ممکن احتیاج دارد؛ بنابراین یک تعمیرکار استخدام می نماید تا دست وودی را تعمیر کند و او را به شکوه سابقش برگرداند. جالب است بدانید آقای تعمیرکار داستان اسباب بازی برای نخستین بار در فیلم کوتاهی به نام بازی گری (Geris Game) محصول سال 1997 ظاهر شده است.

پیرمرد علاوه بر دوخت و دوز دست وودی با اضافه کردن کمی رنگ و لعاب دوباره او را به یک کلانتر باشکوه تبدیل می نماید. اما بدون شک یکی از جالب ترین سکانس های داستان اسباب بازی 2 جایی است که تعمیرکار چشم های وودی را برق می اندازد اگر بار دیگر به این صحنه دقت کنید می توانید انعکاس واضحی را در چشمان عروسکی او ببینید. به یاد داشته باشید داستان اسباب بازی 2 تنها سه سال پس از قسمت اول و در سال 1999 اکران شد و این سکانس از جلوه های ویژه کامپیوتری پیشرفته آن دوران خبر می دهد.

علاوه بر همه این ها سکانس تعمیر وودی حس دوگانه عجیبی را در مخاطب ایجاد می نماید؛ از یک طرف وودی به جلال و جبروت سابقش بازگشته و از سوی دیگر تمام فرسودگی هایی که از عشق و علاقه یک کودک به عروسکش حکایت دارد، از بین می رود و آقای تعمیرکار با پاک کردن نام اندی از کف کفش وودی تیر خلاص را به همه خاطرات زیبایی که با اندی ساخته بود، می زند.

7- نجات جسی

لحظات حماسی زیادی در داستان اسباب بازی 2 وجود دارد که از جمله آن ها می توان به ماجراجویی های باز و اسباب بازی ها برای نجات وودی و رفقای گاوچرانش در فرودگاه اشاره نمود اما بدون شک سکانس نجات جسی به وسیله وودی چیز دیگری است و در سن و سال کودکی حسابی حیرت زده مان کرد.

پیش تر شاهد قهرمان بازی های وودی بودیم اما نقشه این دفعه جسورانه تر و البته احمقانه تر از چیزی است که تصور می کنیم. وودی برای نجات جسی خودش را در یک ساک گلف جا می نماید و بالاخره داخل هواپیما می رود. در حالی که به نظر می رسد همه چیز به خیر و خوشی تمام شده و می توانند به خانه بازگردند، در هواپیما بسته می گردد و وودی و جسی باید خودشان را از هواپیمای در حال حرکت به پایین پرتاب کند.

درست در همین لحظه باز و بولسای از راه می رسند و ماجرا با یک کار گروهی درجه یک به خیر خوشی تمام می گردد. از تأمل برانگیزترین نتیجه گیری های داستان اسباب بازی 2 می توان به این موضوع اشاره نمود که فقط وودی نیست که خودش را برای یاری به بقیه به آب و آتش می زند بلکه باز و سایر رفقا هم قدر او را به خوبی می دانند و حاضرند برای نجات کلانتر، زندگی شان را به خطر بیندازند.

8- نبرد در غرب وحشی

اگر داستان اسباب بازی 2 را یک گام رو به جلو در نظر بگیریم، بدون شک داستان اسباب بازی 3 در حد و مقدار یک جهش کوانتومی است. بین فیلم های سوم و چهارم بیش از یازده سال فاصله زمانی وجود دارد و طبیعتا انیمیشن سازی در این دوران پیشرفت چشم گیری داشته که از جمله آن ها می توان به تکنولوژی پیشرفته جلوه های ویژه کامپیوتری اشاره نمود؛ با این اوصاف اصلا عجیب نیست که پیکسار تمایل داشته باشد بخش وسیعی از این پیشرفت ها را در قسمت سوم فرنچایز داستان اسباب بازی به تصویر بکشد و نتیجه هم چیزی نیست جز سکانس ابتدایی و نبرد نفس گیر وودی و دوستان در غرب وحشی.

وودی که حالا می تواند تک تک حرکات بدلکاری برنامه تلویزیونی اش را به خوبی اجرا کند به همراه جسی، باز و بولسای در مقابل آقای سیب زمینی بدجنس و دار و دسته اش نبرد نفس گیری را شروع می نماید. صحنه های اکشن این قسمت به مقدار ای خوب از آب درآمده که احساس می کنید در حال تماشای یک فیلم وسترن واقعی هستید.

سکانس افتتاحیه داستان اسباب بازی تقریبا هر آنچه برای یک اکشن تمام عیار احتیاج دارید را در خود دارد از نبرد تن به تن گاوچران ها بر فراز قطار گرفته تا حمله وحشیانه میمون های قرمز. خوشبختانه بعد از چند دقیقه متوجه می شویم این داستان جنگی عجیب و غریب تماما زاده فکر خلاق اندی است و اسباب بازی ها هنوز هم در صلح با یکدیگر زندگی می نمایند.

9- فرار وودی از مهدکودک سانی ساید

بعد از این که همه اسباب بازی ها به صورت اتفاقی به مهدکودک سانی ساید اهدا می شوند؛ تصور می نمایند کارشان تمام است و اندی دیگر آن ها را نمی خواهد اما وودی به خوبی می داند که این همه ماجرا نیست و اندی می خواست آن ها را به اتاق زیرشیروانی منتقل کند و طی یک سهل انگاری از آن جا سر درآوردند.

کلانتر باوفای قصه تمام تلاشش را می نماید تا دوستانش را قانع کند که ماجرا آن طوری که فکر می نمایند نیست و باید از مهدکودک فرار نمایند اما اسباب بازی ها که به شدت خشمگین هستند به او گوش نمی نمایند و ترجیح می دهند بقیه عمرشان را در کنار بچه های دیگر سپری نمایند. درست در همین لحظه است که وودی یکی از جسورانه ترین تصمیمات زندگی اش را می گیرد و از مهدکودک فرار می نماید.

در قسمت های قبل نقشه های فرار زیادی را از وودی دیده بودیم که از قضا با پیروزیت هم اجرا شده بودند اما در تمام آن ها دوستانش در کنارش بودند و درست سر بزنگاه به دادش رسیدند. وودی با فرار از مهدکودک ثابت می نماید حتی به تنهایی هم از پس کارها به خوبی برمی آید و برای وفاداری به اندی خودش را به هر دری می زند.

سکانس فرار وودی جسورانه و هیجان انگیز است به ویژه پرواز از فراز پشت بام عمق کله شقی این کلانتر بانمک را نشان می دهد. البته با بدشانسی تمام فقط می تواند خودش را تا جلوی در سانی ساید برساند و نهایتا گیر بانی می افتد که از قضا با بچه های خرابکار اطرافمان فرق دارد و او را مثل اندی از صمیم قلب دوست دارد.

10- سکانس خداحافظی وودی و اندی

سکانس خداحافظی وودی و اندی اگر از احساسی ترین سکانس های پیکسار نباشد حداقل احساسی ترین سکانس فرنچایز داستان اسباب بازی است. اندی بالاخره تصمیم می گیرد رفقایش را به بانی اهدا کند او تک تک اسباب بازی ها را با عشق و علاقه از جعبه بیرون می آورد و در حالی که بخشی از شخصیت و داستانی که در تمام این سال ها برایشان ساخته را روایت می نماید، آن ها را به بانی می دهد.

این لحظه به مقدار غم انگیز بودنش پر از حس خوب دوست داشتن است و نشان می دهد اسباب بازی ها چه تأثیری در زندگی اندی داشتند و حتی حالا که باید به دست صاحب نوشان برسند چقدر برای او مهم هستند. اما بدون شک تأثیرگذارترین لحظه داستان اسباب بازی 3 وداع اندی و وودی است او ابتدا در هدیه دادن کلانتر باوفایش تردید می نماید اما بالاخره تصمیم می گیرد مهم ترین بخش خاطرات شیرین کودکی اش را به بانی بسپارد اما نه قبل از ادای احترام ویژه به کلانتر. اندی در دیالوگی درخشان می گوید: وودی شجاع است، مثل یک کابوی. مهربان و باهوش است اما چیزی که او را خاص می نماید این است که هرگز از تو دست نمی کشد. مهم نیست چه اتفاقی می افتد، او در کنارت خواهد بود.

در ادامه شاهد آخرین بازی اندی و بانی با دوستان وفادارش هستیم. او در حالی که با اندوه اسباب بازی ها را ترک می نماید به آرامی می گوید سپاسگزارم بچه ها و درست در همین لحظه وودی یکی از ماندگارترین دیالوگ های فیلم را به زیان می آورد: خداحافظ، شریک. دوربین به سمت آسمان ابری حرکت می نماید که شباهت زیادی به کاغذ دیواری اتاق اندی در قسمت اول دارد و انتها باشکوه و غم انگیز دار و دسته دوست داشتنی اسباب بازی ها رقم می خورد.

11- بازگشت بو پیپ

از اولین قسمت داستان اسباب بازی معین بود که میان وودی و بو بیپ احساسات عاشقانه ای وجود دارد اما این عروسک زیبا و باشکوه در قسمت سوم به صورت ناگهانی ناپدید شد و هیچ شرح معینی هم برای نبودنش ارائه نشد فقط متوجه شدیم در حال حاضر در خانه اندی زندگی نمی نماید.

تا اینکه بالاخره در قسمت چهارم سروکله بو پیپ پیدا شد و وودی به عشق قدیمی اش بازگشت. وودی که بعد از سروکله زدن با فورکی به روال فیلم های قبل گم می گردد، به صورت کاملا ناگهانی با او به رو می گردد که نه تنها سر و وضعش با دوران جوانی اش کاملا فرق دارد بلکه روحیاتش هم تغییر نموده و از یک دختر اشرافی و بی دست و پا به یک رهبر تمام عیار تبدیل شده که حتی وودی کله شق را هم مجبور به اطاعت می نماید.

گویا بو پیپ هفت سال وحشتناک را در خیابان ها گذرانده و حالا به عنوان یک اسباب بازی آزاد که هیچ صاحبی ندارد زندگی می نماید؛ با این اوصاف وودی که به جهانی کاملا متفاوتی وارد شده مجبور است برای زنده ماندن از او پیروی کند و راه و رسم زندگی در خیابان ها را بیاموزد.

12- وودی جعبه صدایش را به گبی گبی هدیه می دهد

در هر قسمت از فرنچایز داستان اسباب بازی شخصیت های تازه ای به فیلم معرفی می شوند که عده ای ماندگار و برخی هم برای همواره از خاطره ها پاک می شوند. بدون شک تمرکز اصلی قسمت دوم بر فورکی معطوف بود و حتی محبوبیت او به مقدار ای شد که یک سریال اختصاصی در دیزنی پلاس را از آن خود کرد اما در کنار این چنگال بانمک، عروسک به نام گبی گبی هم وجود داشت که به مقدار شخصیت های اصلی ماجراجو و جالب بود.

گبی گبی عروسک زیبا و باشکوهی بود که بیش از شش دهه در عتیقه فروشی زندگی نموده و فقط به علت این که جعبه صدایش از کار افتاده بود، در همه این سال ها پیروز نشد توجه هیچ کودکی را به خود جلب کند و همواره در حسرت عشق خالص بچگانه مانده بود. وودی در یک تصمیم جسورانه تصمیم می گیرد با فداکاری بی مثال جعبه صدایش را به او بدهد تا شاید کودکی که صاحبش گردد و گبی گبی هم عشق خالصانه ای که وودی از اندی گرفته را تجربه کند.

13- زندگی تازه وودی

در انتها داستان اسباب بازی 4 وودی بین دو راهی سختی قرار می گیرد؛ یا باید بو پیپ عزیزش را رها کند و با باز و اسباب بازی ها به خانه برگردد یا کنار معشوقه اش به زندگی به عنوان یک اسباب بازی گمشده ادامه دهد و آزاد و رها زندگی کند.

وودی بالاخره تصمیم می گیرد همراه بو زندگی کاملا تازه ای را شروع کند که با هر آنچه تا به حال تجربه نموده، فرسنگ ها فاصله دارد و لحظه لحظه اش پر از چالش و هیجان است.

با توجه به روحیاتی که از کلانتر جسورمان می شناسیم این تصمیم عاقلانه به نظر می رسد؛ چون هم فورکی به عروسک محبوب بانی تبدیل شده و می تواند جای خالی اش را پر کند، هم دوستانش به تنهایی از پس خودشان برمی آید و هم می تواند کاری که همواره دوست داشت را انجام دهد و با یاری کردن به اسباب بازی های گمشده آن ها را به صاحبان نوشان برساند.

به نظر می رسد هیچ انتهای نمی توانست به این ایده آلی باشد و همان طور که باز در سکانس انتهای گفت: وودی گم نشده، اتفاقا دیگه نه!

منبع: looper