اشتباه نکنید! این قیمت ها به تومان است - چای قند پهلو

به گزارش ایسنا، شبستان در ادامه نوشت: بر کسی پوشیده نیست که درصدِ بالایی از مردم ما برای پاسخ دادن به این پرسش که اگر یک میلیارد تومان پول داشتید با آن چه می کردید؟ قبل از هر چیز به رفعِ نیازهای ابتداییِ زندگی شان با این پول فکر می کنند. یعنی یا آن را خرج مسکن می کنند یا سرمایه ای می کنند برای کسب و کاری یا با آن در اندیشه ساختنِ آینده فرزندانشان خواهند بود.

در همین پایتخت اما هستند کسانی که با یک میلیارد تومان سرویس چینی می خرند! شاید در مخیله تان هم نگنجد و فکر کنید یک شوخی است اما با این پول می توان یک سرویس چینی 12 نفره غذاخوری خرید؛ سرویسی چینی با آب کاری طلا که ساخت کشور ایتالیاست و برای خریدش باید 980 میلیون تومان پولِ رایج مملکت را پرداخت کنید.

اگر این قیمت را باور کردید حتما به این فکر می کنید که حتما برای افراد خاص به صورت سفارشی وارد می شود و خیلی عمومی نمی توان دید. تا حدودی درست فکر می کنید، ممکن است برای افراد خاص باشد اما این سرویس در یک مغازه لوکس در یکی از پاساژهای لاکچری پایتخت براحتی در دسترس است. فقط باید مراقب باشیم هنگام دیدن و دست زدن به این سرویس چینی، ظروفی از آن نشکند چون با شکستن یک بشقاب، حدود صد میلیون تومان باید خسارت پرداخت کنید. نکته جالب این است و هنگامی که به سایت اصلی این برند سرویس چینی مراجعه می کنید جدیدترین نوع آن همانی است که در این پاساژ لاکچری دیده ایم.

راستی صد میلیون تومان حقوقِ چند ماهِ یک کارمند است؟ وقتی چنین سرویسی در این فروشگاه برای فروش گذاشته شده و البته انواع مختلفی هم دارد، یعنی خریدارانی هم داشته و دارد. سرویس چینی غذاخوری یک میلیاردی - که باید پول سرویس چای و قهوه خوری آن را جدا پرداخت کنید - به رنگ سبزآبی دورطلایی با یک گل برجسته روی یک میز ناهارخوری خودنمایی می کند. فروشنده مرد که ظاهری آراسته دارد، درباره این سرویس چینی می گوید: ساخت ایتالیاست و طلاکاری هم شده است.

چه کسانی با چه درآمدی حاضرند این سرویس چینی را به خانه خود ببرند؟ اگر یکی از بشقاب های آن بشکند آیا ناراحت می شوند یا خیر؟ آیا تزیینی است یا مورد استفاده هم قرار می گیرد؟ این سطح از فاصله طبقاتی چگونه در جامعه شکل گرفته که در بالاشهر و در یک فروشگاه، سرویسی به قیمتِ حدود یک میلیارد تومان به فروش می رسد و چند محله پایین تر پولِ همان سرویسِ غذاخوری، رویایِ شبانه روزیِ بسیاری از آدم هاست.

از نگرانی های یک کارگر با حقوق دومیلیون تومانی برای رهن خانه مستاجری که هر روز باید به ریال خرج کند اما اجناس، رهن و اجاره ها به نسبت قیمت نجومی دلار و یورو هر روز بالا می رود و کمر او شکسته تر به نظر می رسد، تا دلخوشی های میلیاردی انسان ها فکر می کنم و مدام این سوالات در ذهنم رفت و آمد می کند.

جالب است بدانید که این پاساژهای لاکچری در شمال تهران، برای بسیاری از مردم جایی برای تفریح است. بسیاری از مردم با علم به اینکه نمی توانند چیزی در این پاساژها بخرند (از جمله خودِ نگارنده) به آنجا می فرایند و در نهایت شاید پولشان به خوردن یک غذا در فودکورت این پاساژ برسد. اما تنها این چینی ها نیست که قیمت نجومی دارد. اجناس گران دیگری هم هستند که با حراج های 50 درصدی باز هم گرانند.

به سراغ مغازه کیف فروشی می روم که کیف های کوچک و بزرگ رنگی را در خود جای داده است. کیف های کوچک، هشت میلیون تومان و کیف های بزرگ تر 14 میلیون تومان! این کیف های ایتالیایی هم از چرم گاو ساخته شده است. ظاهرا گاوهای ایتالیا با گاوهای ما خیلی فرق می کنند.

در ادامه این پاساژگردی، یک مانتوی بلند مشکی با آستین های چین دار پشت ویترین یکی دیگر از این مغازه ها می بینم. قیمت این مانتو 5 میلیون و 100 هزار تومان است که در حراج، حدود 4 میلیون و خرده ای شده است! تعداد زیادی مانتو با همین قیمت به چشم می خورد و یکی از مشتری های این مغازه وقتی قیمت را می شنود، می گوید: این برند کجاست؟ فروشنده هم پاسخ می دهد: برند ایرانی است اما پارچه اش فرانسوی است و از هر مانتو یک عدد دوخته شده است. مشتری باز قانع نمی شود و تاکید می کند حداقل کاش مانتو را از فرانسه می آوردید و به این قیمت می فروختید. ظاهرا برای گران فروختن هر چیزی باید آن را به یکی از کشورهای اروپایی یا آمریکایی نسبت داد.

در ادامه به مغازه لباس زنانه فروشی که بیشتر جنس هایش رنگ کهنگی به خود گرفته است سری می زنم. یک شومیز معمولی 4 میلیون و 500 هزار تومان است و یک پیراهن ساده حدود 14 میلیون تومان قیمت خورده است. یک مشتری این مغازه یکی از بلوزهای بافت را امتحان می کند و هنگام خرید وقتی قیمت را می پرسد با مبلغ 3 میلیون و 500 هزار تومان روبه رو می شود و لباس را پس می دهد. می گوید فکرمی کردم 350 هزار تومان است. فروشنده هم می گوید این لباس ها از یک برند اسپانیایی است و تمامی قیمت ها به تومان است. مشتری با احساس خجالت زدگی زیاد بلوز را پس می دهد و از مغازه خارج می شود.

این پاساژ لاکچری که در منطقه یک تهران است، بیشتر اجناسش در این رنج قیمتی اند و بسیاری از بازدیدکنندگان تنها برای دیدن آمده اند و مشتری نیستند و با دست خالی از این پاساژ خارج می شوند و در نهایت مجبورند به دنبال روزمرگی های خود که با پول جیبشان همخوانی داشته باشد بفرایند.