تعطیلات کجا برویم؟ - چای قند پهلو

به گزارش دنیای اقتصاد، بعضی دیگر خسته و کلافه از دیدن تصاویر سفر دوستان شان می گویند، آنها هم می خواهند پروتکل ها را کنار بگذارند و بیرون بزنند. با این حال در لحظه آخر مردد می شوند و می گویند به هزینه های جانی و اقتصادی ای که بعدها ممکن است دچار آن شوند نمی ارزد. این حس دیری نمی پاید و باز میل به خروج از خانه به جانشان می افتد. گرچه این روزها جنوب و آب های گرم خلیج فارس، چابهار و سواحل دریای عمان به یکی از جذاب ترین مقاصد سفر بدل شده و بسیاری با تور و به شکل شخصی با پذیرش ریسک ابتلا به ویروس به این مناطق سفر می نمایند اما می توان به گزینه های ساده تری هم فکر کرد.

اقامتگاه های بوم گردی که در حوالی شهرهای مختلف تاسیس شده اند و اتفاقا در دوران شیوع کرونا مسافران کمتری از شهرهای دور دارند می توانند مقصد سفر برای کسانی باشند که هم به دنبال یک گزینه نزدیک هستند و هم آرامش و بهره بردن از طبیعت (بسیاری از این اقامتگاه ها در روستاها یا در حاشیه مناطق طبیعی قرار دارند که از چشم اندازهای زیبایی برخوردارند). در اطراف تهران هم مانند سایر شهرهای عظیم این اقامتگاه ها فراوانند. نمونه اش در دماوند در شرق تهران، شهری که آب و هوای خوبی دارد و همین باعث شده در آلوده ترین روزهای پایتخت و کرج و سایر شهرهای اطرافش، مدارس آن باز بماند. در دماوند به واسطه چشم اندازهای زیبا و آب و هوای پاک چندین اقامتگاه شکل گرفته اند که این روزها مسافرانی از پایتخت به جای رفتن به شمال و جنوب و شرق و غرب، با طی کردن یک جهت یک ساعته خودشان را به آنجا می رسانند و یک نیم روز یا شبی را در آنجا می گذرانند تا صبح روز بعد پس از صرف صبحانه خود را به خانه برسانند، در حالی که خستگی هفته را کنار گذاشته و حال و هوایشان هم عوض شده است. این اقامتگاه ها معمولا خانه های ویلایی دو طبقه با سقف شیروانی و درهایی به رنگ آبی فیروزه ای اند و در حیاط عظیم آن هم حوضی مستطیل شکل، گاه به اندازه استخر واقع شده است. خانه هایی که نشانه ای از سبک زندگی اعیان نشین ها در دهه ها پیش هستند و با فوت عظیمان خانه بدل به اقامتگاه هایی شده اند که در سکوت خاطره آن هیاهو و دید و بازدیدهای پرشمار گذشته را در ذهن گردشگران و مسافرانش زنده می نماید.

رفتن به دماوند فارغ از اقامت در یکی از این اقامتگاه ها لطف دیگری هم دارد و آن بازدید از چندین جاذبه گردشگری در اطراف این شهر است. دریاچه های تار و هویر یکی از این جاذبه های طبیعی هستند. این دو دریاچه در ارتفاع 2900 متری از سطح دریا قرار دارند و دور تا دورشان کوه است. ارتفاع بالای دریاچه گویای آن است که برای رفتن به نزدیک آن باید ماشینی داشته باشید که توان رفتن در جاده خاکی را داشته باشد. همچنین همین ارتفاع سبب می گردد گاه در زمستان های سخت شاهد یخ زدن سطح دریاچه باشیم که آن را تبدیل به جاذبه ای شگفت انگیز می نماید. برای رفتن به این دریاچه دو راه وجود دارد، یکی از سمت روستای چنار شرق و سپس ادامه جهت از جاده معدن. در این جهت 12 کیلومتر اول آسفالت و 20 کیلومتر دوم خاکی است. اما جهت دوم از 25 کیلومتری فیروزکوه به سمت روستای یهر است.

با گذر از این روستا و همچنین روستای مومج و دهنار به روستای هویر می رسید. با طی کردن 10 کیلومتر جاده خاکی ابتدا دریاچه هویر را می بینید. اگر حوصله رفتن به جاده خاکی و یا رفتن به دریاچه را در این فصل ندارید یا ماشین تان مناسب نیست یا ترجیح تان اسکی است، پیست آبعلی از گزینه هایی است که می توانید در برنامه تان مدنظر قرار دهید. علاوه بر آن دماوند جاذبه های تاریخی هم دارد که نمونه اش برج شیخ شبلی است. این برج در میانه دو محله قدیمی این شهر یعنی فرامه و قاضی قرار گرفته و نمونه ای از هنر معماری در دوره اسلامی است. البته نباید تصور کرد شبلی که این برج به نام اوست، همان شبلی عارف مشهور است. شیخ ابوبکر دلف بن حجدر شبلی، زاده سامرا است که زمانی امیر دماوند بود. در دوران امیری او چنان عدالت و رفاهی برای ساکنان دماوند به ارمغان آورد که پس از مرگش در بغداد دماوندی ها بنای یادبودی در شهر برایش ساختند تا یادش را جاودان سازند. از آنجا که برج در محوطه ای باز واقع شده است، بازدید از آن با نگرانی کمتری همراه است و می توان آن را در این برنامه نیم یا یک روزه گنجاند.