مرگ پائولو روسی؛ او که اشک برزیل را درآورد - چای قند پهلو

با تور برزیل ارزان از کشور زیبای فوتبالیست ها دیدن کنید و شهرهای زیبای ریو و برازیلیا را ببینید.

خبرنگاران؛ امیر حسن خدیر- تنها دو هفته پس از شوک مرگ دیه گو مارادونا اسطورۀ فوتبال آرژانتین و جهان، خبر درگذشت پائولو روسی ستارۀ خاطره ساز ایتالیا در جام جهانی 1982 در 64 سالگی شوکی تازه است.

جوانی که از لیگ دسته دوم به تیم ملی فوتبال ایتالیا رسید و در جام جهانی 1982 کاری کرد کارستان: سه گل به برزیل زد، دو گل به لهستان و با ایتالیا به فینال رسید و در فینال هم یکی از گل ها به آلمان ( درآن موقع آلمان غربی) را او زد و خودش آقای گل شد و ایتالیا هم قهرمان.

اگر کسی می خواست داستانی تخیلی با قهرمانی به نام پائولو بنویسد که نه در باشگاه های مشهور که در دسته دو بازی می نماید و به تیم ملی دعوت می شود (1978) و در جام جهانی بعدی (1982) بیشتر می درخشد و برزیل را می برند شاید به همین بسنده می کرد. اما در جهانی واقع، او و ایتالیا تا فینال رفتند و جام را فتح کردند و آقای گل شد.

در این نوشته اما تنها نمی خواهم اینها را بگویم که بیشتر یکی دو نکته است که شاید تا کنون جایی نیامده باشد و مرگ پائولو روسی بهانه ای است برای گفتن آنها.

اول آن یادآوری های تاریخی مثل این که 4 سال برای یوونتوس بازی کرد. هم بازی او در خط حمله که بود؟ میشل پلاتینی فوق ستارۀ فرانسوی و قهرمان ایتالیا و اروپا هم شدند.

یا می دانیم در آن فینال خونین در مقابل لیورپول نیز او در زمین بود.

اما آن نکات جالب تر:

1. دربارۀ پائولو روسی در ایتالیا همانی را می گفتند که ما سال ها دربارۀ علی دایی در ایران شنیده ایم: تکنیک ندارد و فقط می تواند گل بزند.

زنده یاد ناصر حجازی هم وقتی علی دایی را را به علی پروین - سرمربی وقت تیم ملی - معرفی کرد از افراد مختلف همین را شنید اما همان موقع پاسخ داد: نمی دانم چرا فقط به کسانی که در یک قاب دستمال دریبل می زنند، می گویند تکنیکی. اگر تکنیک یعنی فن، پس که هر که در راستای هدف بازی که همان گل زدن است فنی را بداند، فنی است. یعنی تکنیکی است. علی دایی هم که ضربۀ سر را عالی می زند و خشک، به چارچوب توپ می فرستد تکنیکی است.

روسی در نگاه خیلی ها تکنیک نداشت و خلاق نبود اما هم او مهم ترین تکنیک را به رخ کشید: گل زنی! مگر هدفی بالاتر از این در فوتبال وجود دارد و مگر بدون گل می توان بُرد و مگر بدون پیروزی می توان قهرمان شد؟ خوب! همۀ این کارها را پائولو روسی انجام داد.

2. در کشورهای تزاز اول فوتبال کمتر اتفاق می افتد که بازیکنی از لیگ پایین تر سر از تیم ملی درآورد. روسی هم در سری بی بازی می کرد و اگرچه دعوت او شگفت آور بود اما تعجب ها وقتی بیشتر شد که به جای گراتزیانی - فوروارد فوق العادۀ آن موقع یوونتوس- بازی کرد. اولین بازی جام جهانی 1978 را در بازی با فرانسه 2 به یک بردند و روسی اولین گل ملی خود را در اولین بازی ملی و در همین بازی در حالی که یک گل عقب بودند در دقیقۀ 23 به ثمر رساند و با گل فزونی بنتی بازی تمام شد. در آن موقع ایتالیا با راهنمایی بیرزوت 4-3-3 بازی می کرد و روسی در کنار بتگا و کاسیو قرار داشت.

در همین جام جهانی هم روسی 4 گل زد و پس از آن بود که به یوونتوس رفت منتها به اتهام شرط بندی دو سال محروم شد.

3. در حالی که همه تصور می کردند روسی به صحنه بازنمی شود بیروزت او را برای جام جهانی 1982 اسپانیا دعوت کرد و آماج انتقاد نهاده شد. چرا بدون بازی و حتی بی تمرین دعوت شده بود. بیرزوت اما به او باور داشت و مزد این باور را گرفت. با همان هت تریک تاریخی در مقابل برزیل.

گاتزا دلا اسپورت تیتر زد: سامبای برزیلی زیر چکمۀ ایتالیایی. - [سامبا پایکوبی ملی برزیل است و شکل نقشۀ ایتالیا به صورت چکمه است].

من اشک برزیل را درآوردم هم عنوان کتابی شد که این داستان را روایت می کرد.

پائولو روسی به برزیلی گل زد که با مربی یی چون تله سانتانا و ستاره هایی مانند زیکو، ادر، سوکراتس و جونیور با آن بازی های چشم نواز دل خیلی ها را در جهان برده بود.

4. در همین جام جهانی در مقابل آرژانتین با دیه گو مارادونا نهاده شد و با دو گل بردند. در همان بازی یی که مارادونا اخراج شد.

5. با سه بازی و 6 گل بهترین بازیکن و آقای گل جام 1982 شد. با یوونتوس هم به دو قهرمانی رسید و پس از دوران بازی در میدان رو به مربی گری نیاورد و ترجیح داد تنها مفسر شبکۀ مدیا سِت و رای اسپورت باشد. هر چند که شایعات مربوط به ادامۀ فعالیت علنی یا مخفی در سایت های شرط بندی او را رها نکرد.

آن نکتۀ گفته نشده یا کمتر گفته شده اما این است. مجلۀ کیهان ورزشی در خرداد 1357 و پس از جام جهانی 1978 آرژانتین با روشن زاده - گزارش گر تلویزیون و حاضر در جام جهانی- گفت و گو کرد و در آنجا گفته است: با این که پائولو روسی ایتالیایی 4 گل زد و حسن روشن بازیکن تیم ملی فوتبال ایران تنها یک گل (در برابر پرو) به ثمر رساند اما کارشناسان او (حسن روشن) را برتر و بهتر می دانستند.

جنس فوتبال و گسترۀ اشتهار و محبوبیت مارادونا البته با روسی بسیار متفاوت بود اما در این هر که هر دو یک تنه تیم های خود را به قهرمانی جام جهانی رساندند و پس از فوتبال دربارۀ آنها حرف و شایعه زیاد شنیده شد اشتراک داشتند و هر دو تنها با دو هفته فاصله چشم از جهان بستند. یکی در 60 سالگی و دیگری در 64 سالگی. در جهانیی که دهه ها پس از این سن هم می توان زیست مرگ در 60 یا 64 سالگی کم از جوان مرگی نیست.

--