اختلال اضطراب فراگیر؛ علت، علائم و راه های درمان - چای قند پهلو

خبرنگاران | سرویس روانشناسی - اختلال اضطراب فراگیر (Generalized anxiety disorder) را می توان یک نگرانی و اضطراب افراطی، در مسایل روزمره تعریف کرد. کسانی که به این اختلال دچارند، همیشه در انتظار یک فاجعه اند! آن ها نمی توانند از نگرانی در خصوص سلامتی، پول، کار یا تحصیل، دست بردارند. آن ها معمولا نگرانی های غیرواقعی یا نامتناسب با شرایط دارند. زندگی روزانه برایشان سرشار از ترس، نگرانی و دلهره است. با غلبه این اضطراب بر فرد، کارکرد روزانه او (شامل کار، تحصیل، فعالیت اجتماعی و روابط خانوادگی و محبت آمیز) به طور کامل مختل می گردد. در ادامه مطلب، موضوعات اشاره شده در زیر را پیش رو خواهید داشت؛ اگر مطالعه مورد خاصی مد نظر شماست، با کلیک بر هر یک از لینک های زیر به آن قسمت جابجا خواهید شد. با ما همراه باشید.

فهرست موضوعی:

• علائم اضطراب فراگیر
• علت ابتلا به اضطراب فراگیر
• راه های تشخیص اضطراب فراگیر
• راه های درمان اضطراب فراگیر

نشانه های اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر، تفکر فرد را تحت تاثیر می دهد، اما این تنش عصبی نشانه های جسمانی هم دارد. به طور کلی نشانه های این اختلال عبارتند از:

• نگرانی و تنش عصبی دایمی
• نگاه غیر واقعی به مسائل
• نا آرامی و زود از کوره در رفتن
• کج خلقی
• گرفتگی عضلات
• سر درد
• تعرق زیاد
• عدم تمرکز
• تهوع
• تکرر ادرار و مدفوع
• خستگی
• بدخوابی
• لرزش دست ها
• دچار هول و تشویش ناگهانی شدن

هم چنین افرادی که به این اختلال دچار هستند، معمولا از دیگر اختلالات اضطرابی (مانند فوبیا و پانیک)، افسردگی، اعتیاد به الکل و مواد مخدر نیز رنج می برند.

چه عواملی باعث اختلال اضطراب فراگیر می شوند؟

عامل اصلی این اختلال، هنوز معین نیست. اما عواملی که موجب پیشرفت آن می شوند شناسایی شده اند.

• ژنتیک: بعضی پژوهش ها نشان داده اند که وجود سابقه این اختلال در خانواده، شانس ابتلا و پیشرفت این بیماری را بالا می برد.
• ساختار شیمیایی مغز: عملکرد معیوب نورون های عصبی که به مراکز تفکر و احساسات در مغز مرتبط هستند، موجب اختلال اضطراب فراگیر می گردد. این ارتباطات نورونی، توسط نوروترنسمیتر ها که اطلاعات را از نورونی به نورون دیگر می برند، انجام می گردد. اگر راستا این ارتباطات معیوب باشد. موجب احساس نگرانی و اضطراب می گردد. دارو های روان درمانی، می توانند با ترمیم این راستا ها و برقراری ارتباط، باعث بهبود علایم این اختلال شوند.
• عوامل محیطی: شوک روحی، اتفاقات پر استرس، مرگ عزیزان، طلاق، تغییر شغل یا مدرسه، ممکن است باعث اختلال اضطراب فراگیر گردد. هم چنین استمرار شرایط استرس زا باعث وخیم تر شدن علایم این بیماری می گردد. اعتیاد یا ترک اعتیاد (مواد مخدر، الکل، کافیین و نیکوتین) نیز باعث افزایش اضطراب می گردد.

میزان ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر چقدر است؟

حدود 4 میلیون امریکایی مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر هستند. معمولا شروع این اختلال در کودکی و نوجوانی است. اما در بعضی بزرگسالان نیز بروز می نماید. زنان بیش از مردان دچار این اختلال می شوند.

اختلال اضطراب فراگیر چگونه تشخیص داده می گردد؟

اگر نشانه های اضطراب فراگیر را داشته باشید، پزشک یا روانشناس با پرسیدن سوالاتی پیرامون شرایط جسمی و روحی شما و معاینه جسمی، وجود این اختلال را تشخیص می دهد.

پزشک براساس شدت و مدت زمان ظهور علایم، شرایط شما را آنالیز و درجه اختلال اضطراب فراگیر را معین می نماید. علایم اختلال بایستی حداقل شش ماه از بروزشان گذشته باشد و شرایط روحی بیمار مانعی برای انجام فعالیت های روزانه مانند تحصیل یا کار گردد، تا به عنوان یک بیماری در نظر گرفته گردد.

روش درمان اختلال اضطراب فراگیر

درمان این اختلال معمولا به صورت ترکیبی از دارو درمانی و رفتار درمانی است.

• دارو درمانی: دارو های تجویزی برای اختلال اضطراب فراگیر، برای کسانی که زندگی روزمره شان دچار اختلال شده است، بسیار مفید هستند. اما برای درمان کوتاه مدت استفاده می شوند. زیرا ممکن است اعتیاد آور، خواب آور یا مختل کننده حافظه و تمرکز باشند. این دارو ها از خانواده بنزودیازپاین هستند و به عنوان آرام بخش و خواب آور (از بین برنده احساسات شدید و اضطراب) استفاده می شوند. از بنزودیازپاین های متداول می توان به زاناکس، لیبریوم، والیوم و اتیوان اشاره نمود. اگر این دارو ها با دیگر دارو ها یا الکل ترکیب شوند اثرات بسیار خطرناکی دارند. داروهای ضد افسردگی مانند پاکسیل، افکسور، پروزاک، لگزاپرو و زلافت نیز برای درمان این اختلال بطور بلند مدت تجویز می شوند. اثر دارو های ضد افسردگی از چند هفته پس از شروع مصرف شروع می گردد. اما این دارو ها برای مصرف بلند مدت مناسب تر هستند.
• درمان های رفتاری-شناختی: اغلب مبتلایان به این اختلال برای درمان اضطراب خود از روان درمانی شناختی و رفتاردرمانی بهره می برند. در این درمان، افراد می آموزند که چگونه الگوهای فکری و رفتاری خود را تغییر دهند. آن ها می آموزند که بطور واقع گرایانه با نگرانی هایشان روبرو شوند و در دام افکار استرس زا نیفتند. هم چنین تکنیک های آرامش بخشی و تنفس عمیق نیز در جهت کنترل بیشتر و آرامش جسم و روان، به بیماران آموزش داده می گردد.

اثرات جانبی دارو درمانی

اثرات جانبی دارو ها خواب آلودگی، افزایش وزن، تهوع و مسائل جنسی است.

بیشتر بخوانید: درمان سریع اضطراب و دل شوره با راهکارهای ساده

جلوگیری از ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر قابل پیشگیری نیست. اما با انجام کار هایی می توانید نشانه هایش را کنترل کنید.

• مصرف مواد کافیین دار را قطع کنید یا به حداقل برسانید. مانند: چای، قهوه، نوشابه و شکلات
• از پزشک یا داروساز درباره مصرف دارو های بدون احتیاج به نسخه و دارو های گیاهی سوال کنید. بعضی از آن ها باعث افزایش سطح اضطراب می شوند.
• فعالیت بدنی روزانه و رژیم غذایی سالم داشته باشید.
• پس از یک اتفاق ناخوشایند یا شوک روحی، حتما به مشاور مراجعه کنید.
• تکنیک های مدیریت استرس، مانند یوگا و مدیتیشن را تمرین کنید.

هرگاه نشانه هایی از اضطراب شدید یا نگرانی افراطی در خود مشاهده کردید، حتما به مشاور یا روانشناس مراجعه کنید.

برگرفته از: webmd و mayoclinic