خبرنگار جوان حوزه سینما با قصور پزشکی از دنیا رفت یا با کووید-19؟ - چای قند پهلو

به گزارش موج، بعد از ظهر روز پنج شنبه دوم اردیبهشت 1400 خبرنگاران خبر درگذشت اشکان منصوری پورشیرازی خبرنگار و بازیگر حوزه سینما را بر اثر نارسائی کلیوی اعلام کرد؛ اما ظاهرا این خبر با واقعیت تفاوت دارد و احتمالات دیگری در مورد دلیل مرگ او مطرح است.

این جوان چهل ساله که فارغ التحصیل بازیگری بود، با هزار امید از جهرم به تهران آمده بود تا بر اساس تحصیلاتش در عرصه سینما به کار رسانه ای و فعالیت هنری بپردازد. جوانی مودب و سر بزیر و بشاش، با دنیایی از امید برای درخشیدن بر تارک آسمان هنر در تلاش بود که متاسفانه اجل مهلتش نداد.

ایمان منصوری پورشیرازی برادر آن مرحوم، ماجرای بستری شدن برادر تازه در گذشته اش را چنین روایت کرد: پیش از عید و ماه های پایانی سال بود که اشکان دچار عارضه پرکاری تیروئید می شود و پزشک معالجش داروهایی را برای درمان او تجویز می کند. پس از مدتی به پیشنهاد پزشک برادرم اقدام به چک آپ می کند تا در مورد عوارض احتمالی مصرف داروها برای کبد و .... مورد بررسی قرار بگیرد که متوجه می شوند توده ای در یکی از کلیه هایش شکل گرفته است. بر همین اساس به پزشک دیگری به نام آقای دکتر زند مراجعه می کند که ایشان آن غده را نگران کننده نمی دانند و اعلام می کنند با یک عمل ساده می توانند آن را از بدن اشکان خارج کرده و او به زندگی عادی اش بازشود. اما این ماجرا در 28 اسفند سال گذشته (1399) رخ داده بود که بنابرنظر دکتر و با توجه به فرارسیدن روزهای تعطیل نوروزی کار عمل را به بعد از تعطیلات موکول می کنند.

وی افزود: بر همین اساس برادرم در بیمارستان میلاد تهران بستری می شود تا تحت عمل جراحی قرار بگیرد که به دلیل داشتن تب متخصص بیهوشی از اعمال بیهوشی بر او پرهیز می کند و شرط انجام آن را قطع شدن تب اعلام می کند. در همین اثنا از برادرم سه بار تست کرونا گرفته می شود که در هر نوبت پاسخ منفی بود و حتی از او سی تی اسکن هم گرفته می شود که آن هم هیچ مسئله ای را نشان نداد. دکتر معالج معتقد بود که این تب ناشی از همان توده کلیوی است و دلیل دیگری ندارد که با عمل جراحی آن هم از بین می رود. اما به هر حال برادرم به مدت چهارده روز در بیمارستان بستری بود و در همان ایام مبتلا به کرونا شد.

منصوری ادامه داد: وقتی برادرم از بخش چهار بیمارستان به بخش شش که متعلق به بیماران کرونایی است منتقل شد، بعد از دو روز از من خواست که در مورد ورم بیش از اندازه پایش پیگیر شوم؛ نکته ای که خود او هم نسبت به آن حساس شده و سوال کرده بود. ابتدا به او گفتند که احتمالا تزریق اشتباهی اجرا شده و با یک تزریق و استفاده از یک قرص شرایط عادی می شود. اما روز دیگر که تورم پاهایش بیش از حد شده بود، این تورم به دلیل افت آلبومین خون رخ داده است. اما ما پیش از این در شهرستان هم برادرم را در بیمارستان بستری کرده بودیم و در آنجا هم آلبومین خونش پائین بود ولی تنها کمی پشت پایش ورم داشت نه اینکه پاهایش آن قدر متورم شوند که دیگر نتوانیم نگاهشان کنیم.

وی افزود: برادرم می دانست که اتفاقی رخ داده اما کسی پاسخگو نبود. برادرم به دلیل یک توده کوچک به بیمارستان رفت، در حالی که مبتلا به کرونا نبود و جنین تورمی هم در پایش وجود نداشت. روز سه شنبه بود که من ساعت ده یا یازده بود که به ملاقات برادرم رفتم. پاهایش متورم بود و بدون اکسیژن در بخش بستری بود. او و پرستاران بخش به من گفتند که تنها بیماری که در بخش بدون اکسیژن تنفس می کند و حضور دارد اشکان ما است. حتی به ما اعلام کردند که اکسیژن خونش 92 است. سی تی اسکن ها هم گویای این بود که ریه هایش درگیر نشده بود. این مسئله خیال مرا خیلی راحت کرد چرا که این نشانه ای بود مبنی بر اینکه ریه هایش درگیر نشده اند و کووید را شکست داده است. دکتر معالجش هم اعلام کرده بود که تا چند روز دیگر می تواند تحت عمل جراحی قرار بگیرد.

در ادامه، ایمان منصوری ماجرای تکان دهنده ای را بیان نمود و گفت: به دستور پرستاران بیمارستان را ترک کردم. اما بعد از ظهر با من تماس گرفتند که به بیمارستان مراجعه کنم. وقتی به بخش رسیدم دیدم که برادرم روی تخت نیست به اتاق پرستاران مراجعه کردم که به من گفتند فوت کرده است! من از آنها سوال کردم مگر چنین چیزی امکان دارد؟ مگر نگفتید که حتی نیاز به اکسیژن نداشته است؟ گفتند که ما هم خودمان نمی توانیم باور کنیم که چنین اتفاقی رخ دهد... به هر حال کووید است و کار خودش را می کند!

برادر مرحوم منصوری در پایان گفت: برادر من بدون بیماری کرونا به شهادت سه مرتبه آزمایش و سی تی اسکن وارد بیمارستان شده و در بخش 4 مربوط به بیماران ارولوژی بستری شده و در آنجا به کووید مبتلا شده است و در بخش شش که مربوط به بیماران کرونایی بوده اگرچه دچار عوارضی همچون تورم شدید پا شده است اما تا ظهر روی که از دنیا رفت بدون نیاز به اکسیژن تنفس می کرد و در انتظار درمان بیماری کلیوی اش بود که ناگهان فوت کرد! ما واقعا نمی دانیم که چه کار باید بکنیم. به من گفتند که اگر درخواست بررسی پزشکی قانونی بدهم، به دلیل اینکه علت مرگ کووید-19 ذکر شده چندان ترتیب اثر داده نخواهد شد! از طرفی هم من در غربت بودم و نمی خواستم پیکر برادرم باز شود اما در عین حال از مسئولان تقاضای پیگیری دارم تا اگر حقی از برادرم ضایع شده است، بی پاسخ نماند و چنین اجازه ای ندهند!

حال این مساله مطرح است که نارسائی کلیوی دلیل مرگ این خبرنگار و بازیگر جوان سینمای ایران نبوده بلکه کووید-19 و یا تزریق اشتباه عامل مرگ او بوده است. مساله ای که این سوالات را در پی دارد:

اینکه چرا یک بیمار کلیوی در بخش اورولوژی بیمارستان به کرونا مبتلا شود؟ و چرا بیمارستان ها ایزوله نیستند؟

بر فرض اینکه آنچه رخ داده را طبیعی فرض کنیم؛ آیا واقعا در چنین شرایطی که همه می دانند محیط بیمارستانها مصون از آلودگی نیستند و افراد مبتلا به بیماری زمینه ای که نارحتی کلیوی یکی از آنها است، در معرض خطر هستند نمی شد که نظر پزشک بیهوشی بر نظر متخصص معالج ارجحیت نداشته باشد؟

آیا کسی در وزارت بهداشت به این موضوع ورود خواهد کرد و بررسی خواهد کرد که دلیل واقعی مرگ این جوان کدام مرحله از درمان بوده؟ آیا اشکال از داروهای تجویز شده برای درمان تیروئیدش بوده یا پافشاری متخصص بیهوشی یا تزریق اشتباه یا عدم رسیدگی مناسب در بخش کرونای بیمارستان و یا .....؟

در حالی که این خبرنگار و بازیگر تحت پوشش بیمه صندوق هنر هم بوده است، آیا وزارت ارشاد در این مورد خاص وعده های داده شده مبنی بر پرداخت کمک هزینه بیست میلیون تومانی به بازماندگان خبرنگارانی که بر اثر کرونا از دنیا بروند را عملی می کند؟

امیدواریم که مسئولان ذیربط پیگیر حقوق این جوان هنرمند و رسانه ای باشند.