نیروی هوایی وابسته؛ میراث شوم آمریکا برای افغانستان - چای قند پهلو

به گزارش دفتر منطقه ای خبرنگاران، نیروی هوایی افغانستان یکی از مهمترین ابزارهای فزونی دولت این کشور در مبارزه با طالبان بود اما اکنون با خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان مسائل برای نیروی هوایی افغانستان شروع شده است.

وب سایت خبری تحلیلی السریرا نوشت که آمریکا با جایگزینی هواپیماها و بالگردهای ساخت خود با بالگردهای ساخت روسیه در ناوگان هوایی افغانستان، این کشور را به حضور مستشاران آمریکایی برای تعمیر و نگهداری احتیاجمند نموده است.

این اقدام آمریکا از چند جهت قابل تأمل است؛ نخست اینکه تکنسین های افغان در تعمیر و نگهداری بالگردهای ساخت روسیه از جمله سری Mi17 که نقش لجستیکی دارد و Mi24 که در نیروی هوایی افغانستان معمولاً برای عملیات تهاجمی استفاده می شود، تقریباً خودکفا هستند،

با این حال، در سال 2014 میلادی و پس از بروز درگیری های شرق اوکراین، آمریکا حمایت های اقتصادی خود را از طرح خریداری و حمایت اقتصادی از تعمیر و نگهداری بالگردهای Mi17 از روسیه برای ارتش افغانستان را قطع و گفت به جای آن بالگردهای آمریکایی سری بلک هاوک را در اختیار ارتش افغانستان قرار می دهد.

در زمان حاضر چیزی حدود 90 فروند بالگرد Mi17 ساخت روسیه در اختیار ارتش افغانستان قرار گرفته است و نیروهای افغان تا حد زیادی با تکیه بر توان داخلی بخشی از این ناوگان را مورد استفاده قرار می دهند.

این بالگردها در بحث تدارکاتی به نقاط دورافتاده و نجات مجروحین ارتش افغانستان بسیار پیروز ظاهر شده اند و در عین حال تجربیات طرف روسی که از دوره جنگ در افغانستان در زمان شوروی سابق به دست آمده است در توسعه توانایی های این بالگردها برای محیطی مثل افغانستان بسیار مؤثر بوده است.

از سوی دیگر اگرچه شاید بالگردهای بلک هاوک در مقایسه با مدل های روسی از نظر فناوری تا حدی پیشرفته تر باشند ولی استفاده از این بالگردها بسیار گرانتر است و در عین حال به تعمیر و نگهداری بیشتری برای عملیاتی باقی ماندن احتیاج دارند.

مسئله مهم دیگر هم این است که براساس توافقنامه آمریکا با طالبان قرار است پیمانکاران آمریکایی و غربی هم افغانستان را ترک نمایند که خبر بسیار بدی برای ناوگان هوایی افغانستان است. آمریکا طی سال های اخیر درحالی برای تعمیر و نگهداری از بالگردهای ساخت خود به افغانستان از نیروهای خود و پیمانکاران خارجی استفاده نموده است که با خروج این نیروها عملاً ارتش افغانستان از یکی از مهمترین مزیت های خود علیه طالبان محروم خواهد شد.

در بحث بالگردهای تهاجمی MD530 هم مشکل عظیم اینجاست که اولاً این بالگرد صرفاً به راکت انداز مجهز شده است و خبری از موشک های دوربرد ضدزره راهنمایی شونده برای آن ها نیست و در عین حال این بالگردها در بخش های کوهستانی این کشور به علت قادر نبودن به پرواز در ارتفاع بالا دچار مسائل زیادی خواهد بود.

هواپیماهای تهاجمی سبک سوپرتوکانو هم با وجود اینکه پرنده ای مناسب برای شرایط افغانستان هستند اما به علت وابستگی به پشتیبانی فنی و حضور نیروهای متخصص تعمیراتی، مشخصاً به سرعت بعد از خروج نیروهای آمریکایی از رده عملیاتی خارج خواهد شد و با از دست دادن این عنصر مهم کار برای ارتش افغانستان روی زمین بسیار مشکل تر از قبل خواهد بود.

با نگاهی به شرایط امروز افغانستان و به ویژه نیروی هوایی آن می توان درک کرد که از ابتدا آمریکا در پی ایجاد یک نیروی هوایی مستقل و قدرتمند در افغانستان نبوده است.

.+